Komunikacja między psami – czyli na co zwracać uwagę, aby wspierać i nie szkodzić

Analizując komunikację między psami zawsze powinniśmy patrzeć na kontekst, w której występuje dane zachowanie/sygnał, na to w jakim położeniu znajdują się psy w stosunku do opiekunów, jak również na mowę ciała psów: mimika pyska, napięcie ciała, sposób poruszania się, kierunek – ponieważ to wszystko mówi nam o tym, jakie intencje ma dany pies.

Nierzadko niezauważalne są dla właścicieli delikatne i subtelne sygnały pokazywane przez psy m.in. ziewanie, oblizywanie nosa, odwracanie głowy, zesztywnienie, a zauważalne jest pokazanie brzucha, skulenie uszu, czy podwinięcie ogona, bądź też wyraźniejsze, jak kłapanie zębami, czy warczenie.

Bardzo często smycz staje się pewnym ograniczeniem dla psa, ponieważ nie daje możliwości odejścia od innego psa albo nie pozwala na zbliżenie się. Wychodzenie wyłącznie na krótkiej smyczy nie pozwala również na zaspokojenie potrzeby swobodnej eksploracji, a na pewno zmniejsza jakość tej eksploracji. Często pies na smyczy nie mając możliwości podejścia do innego psa może zachowywać się agresywnie (szczekać i wyrywać się w stronę innego psa), a nie mogąc rozładować napięcia na przechodzącym psie może przekierować swoją frustrację na opiekuna. Krótka smycz staje się również ograniczeniem w trakcie zabawy psów (możliwość poplątania smyczy, brak możliwości odbiegnięcia, przymuszenie do konfliktowych sytuacji).

Spotkania socjalne z innymi psami są ważną potrzebą psów, ale ważniejsze od ilości spotkanych psów jest jakość tych spotkań. Psy są zwierzętami społecznymi, ale każdy pies będzie posiadał na innym poziomie optymalne jej spełnienie.

Nieraz opiekunowie boją się spuścić psa ze smyczy, bo wyrywa się do innych psów, nie potrafią nad nim zapanować, jest nieodwoływalny. Pies bardzo by chciał podejść, ale nie ma takiej możliwości. Często, gdy inny pies do niego podbiegnie ten chętnie się z nim wita (mimo że z daleka oszczekiwał i ciągnął do psa). Karcenie za szczekanie na inne psy doprowadza do unikania opiekuna i frustracji z niemożliwości spełnienia potrzeby kontaktu z innym psem. W rezultacie opiekunowie nie chodzą do psich parków, a kontakty z innymi psami są sporadyczne lub mocno kontrolowane, ponieważ opiekunowie chcą zapewnić bezpieczeństwo otoczeniu.

Podstawowe potrzeby psów czytaj więcej 🐾

Na co warto zwracać szczególną uwagę przy zapoznawaniu psów:

• Warto, aby móc w sposób pokojowy zapoznać psy, najpierw nauczyć się czytać nasze psy, rozpoznawać sygnały stresu, jak i zachowania agresywne. Prawidłowe rozpoznanie nastawienia naszego psa oraz psa zbliżającego się może zapobiec sytuacjom konfliktowym, czasem widocznym już z daleka.

• Przede wszystkim nie wolno ignorować psich komunikatów m.in. zatrzymywanie się, zachodzenie drogi opiekunowi, odwracanie głowy, spowalnianie ruchów, naskakiwanie na opiekuna, co oznacza, że pies nie chce podejść do drugiego psa np. obawiając się czegoś. Pies może chcieć zwiększyć dystans, aby mieć czas na obserwacje i zebranie informacji o drugim psie oraz na podjęcie decyzji o podejściu i zapoznaniu lub odejściu w drugą stronę, aby uniknąć niepewnej relacji, na którą nie jest jeszcze gotów.
  
  Jest to niezwykle istotne, aby zwracać uwagę na sygnały wysyłane przez psa oraz wspierać go w trudnych sytuacjach (w tym zwiększanie lub zmniejszanie dystansu od drugiego psa, wsparcie socjalne, czy przekierowanie uwagi na wspólne przeciąganie się zabawką lub kopanie dołków). Ważne jest, aby zwracać uwagę na samopoczucie psa, jak i chęć kontaktu z innymi psami, aby nie przymuszać go do niechcianych spotkań.

• Podstawowym błędem opiekunów jest wprowadzanie psów w trudne sytuacje, które nie dają poczucia bezpieczeństwa, jak również przyczyniają się do tracenia zaufania. Często są to błędy nieświadome, jak spotykanie psów o zupełnie odmiennych charakterach, gdzie zdarzają się psy natarczywe, bądź agresywne, co doprowadza do pojawienia się lęku przed innymi psami u psa delikatniejszego.

• Psy bardzo dobrze odczytują emocje człowieka, a także przejmują emocje opiekuna, dlatego czując stres i niepewność właściciela odczytują sytuację, jako bardziej niebezpieczną. Częstym bodźcem do gwałtownej reakcji psa jest napięcie smyczy przez opiekuna, którą odczytuje jako strach bądź niepewność właściciela w danej sytuacji, w stosunku do zbliżającego się obiektu.

• Jeżeli jesteśmy niepewni spotkania się psów lub widzimy, że nasz pies tego nie chce, lepiej w danej sytuacji nie napinać smyczy, a przekierować uwagę psa na opiekuna, bądź na zabawkę (dając psu możliwość poradzenia sobie z tą trudną sytuacją i upustem emocji), zejść na bok, by niepokojący obiekt mógł spokojnie nas minąć i się oddalić.

• Niezwykle ważna jest nauka przywołania do właściciela, pies musi być odwoływalny, nauczony wracania na komendę do opiekuna. Musi być nauczony również rezygnacji ze spotkania z innym psem, mając skojarzenie, że gdy wróci do opiekuna to czekają go same wspaniałe rzeczy. Wtedy możemy mieć pewność, że pies biegający luzem, bez smyczy nie stanowi większego zagrożenia, gdy na komendę właściciela wraca do niego.

• Jeżeli nie mamy pewności przy pierwszym zapoznaniu obcych sobie psów można zapoznać psy na dłuższej lince, co daje również możliwość odejścia (najlepiej na dużym ogrodzonym terenie), można zaaranżować również spacer równoległy.
  
  W innej sytuacji pozwolenie na kontakt przez barierę np. siatkę może być wystarczające, jak również możliwość obserwowania z daleka, w międzyczasie ćwiczeń z opiekunem i manipulowaniem odległością.

• Pozwalając psom na kontakt np. na ogrodzonym terenie, powinniśmy również pozwolić im na ich relację i próbę rozwiązywania napiętej sytuacji (gdy inny pies zachowuje się zbyt intensywnie, drugi próbuje obniżyć napięcie pokazując sygnały m.in. otrzepywanie, kopanie dołków, tarzanie się, odwracanie wzroku, oblizywanie nosa, skulenie uszu do tyłu).

• Wiele psów z początku może chcieć ustalić granice relacji czy zabawy (pokazując zachowania demonstracyjne, jak np. uderzenie łapą, uniesiony do góry ogon, pozycja T, znaczenie moczem, zatrzymywanie spojrzeniem, kontrolowanie zasobów, napieranie brodą lub klatką piersiową), dlatego wkraczać powinniśmy zazwyczaj w sytuacji, gdy psy pokazują zachowania agonistyczne (mierzą się twardym spojrzeniem, intensywnie sobie grożą, podchodzą na wprost, pokazują zęby, marszczą nos/fafle, uderzają pyskiem w szczękę, gryzą).

Pamiętajmy jednak, że tak jak napisałam na początku najważniejszy jest kontekst występowania danego zachowania, na co trzeba zwracać szczególną uwagę.

🐾 Więcej artykułów na podobny temat zobacz

🐾 Wzbogacanie psiego środowiska przeczytaj więcej

🐾 Chcesz poznać historię psich klientów oraz śledzić na bieżąco nowości?
Obserwuj nas na Facebooku i Instagramie 😍